Geçtiğimiz sezon başında Topuk Yaylası kampı izlenimleriyle yazıma başlamak istiyorum. Erol Okşar kardeşimle gittiğimiz kampta adeta takım revire dönmüştü. Öyleki bir maç yayını verebildik ve o maç yayınında Malatyaspor sahaya 14 kişi ile çıkmak zorunda kalmıştı. Transferlerin gecikmesi de işin cabasıydı tabiki.
Erol Bulut takım kurmakta zorlanıyordu. Doğal olarak bizlerde sezona girişte pek fazla umutlu değildik. Ligin ilk maçına galibiyetle başlamak takıma doping etkisi yaptı. Ardından gelen galibiyetler tabikide moral motivasyon olarak takımı zirveye taşıdı. Bir anda Avrupa’ya yaklaşmış olduk.
İki kulvarda mücadele eden Yeni Malatyaspor ilk yarıyı ligi ikinci sırasında tamamlamış ve büyük başarı elde etmişti. İkinci yarı başka umutlarla başladı tabiki. Ancak takımdan devre arasında ayrılan oyuncuların eksikliği maçların başlamasıyla tam anlamıyla hissedilmeye başladı.
Ardı ardına gelen mağlubiyetler moral olarak takımı çökertmişti adeta. Türkiye Kupasında yarı final karşılaşmasında kendi evimizde Galatasaray’a 5-1’lik skorla yenilip elenmemiz bardağı taşıran son damla olmuştu. Erol Bulut bu karşılaşma sonrası istifa ederek takımı son 5 hafta hocasız bırakmıştı. Bir panik havası yaşanırken Ali Ravcı ve Hakan Çalışkan takımı 5 hafta boyunca çalıştırdılar. Ve inanılmaz bir değişim yaşayan takımımız 5 maçta 3 galibiyet 2 mağlubiyet olarak ligi 47 puan ile ligi beşinci sırada tamamlayarak Avrupa hayalini gerçekleştirmiş oldu.
Peki bundan sonra ne yapmak gerekiyor. Şu ana kadar Yeni Malatyaspor kadrosuna Fofana ve Jahovic’i dahil edebildi. Geçen sezon takımın en büyük sorunu olan savunma hattına hal bir transfer yapılmadı. Ancak yönetim ciddi bir çalışma yapıyor.
Teknik direktör olarak Sergen Yalçın göreve getirildi. Bu defansif oynayan bir Yeni Malatyaspor’un ofansif top oynayan bir takıma dönüşmesinin ilk adımları oldu.
Umarız Malatyaspor 3 kulvarda mücadele edeceği 2019-2020 sezonunda istediği başarıları elde ederek ligi iyi yerlerde bitirir.
